Om kwart over 7 heb ik Mark wakker gemaakt en zijn we eruit gegaan. Rick even wakker maken, ontbijten en inpakken maar. We rijden eerst naar de parkeerplaats bij Elephant Hill. Deze onverharde weg blijkt een aardig parcours te zijn. Gelukkig rijden we in een Jeep en niet in een camper ;) Blij dat we een ervaren stuurknecht aan het roer hebben :)
Op de parking aangekomen bij Elephant Hill komt de Park Ranger ons vriendelijk verzoeken om de camper even te verplaatsen naar de reserve parkeerplaats, omdat de toegestane lengte eigenlijk maar 21 feet is en wij met 30 feet iets langer zijn.
We kunnen gaan beginnen met de hike. Ik had in een boek wat ik heb meegenomen over het fotograferen van het Zuid-Westen gelezen dat een kleine omweg (Chester Park) in deze hike zeker de moeite waard zou zijn. We gaan dus geen 18 kilometer hiken, maar bijna 21.
De hike begon met een korte klim, maar vlakte al snel af. de eerste 8 kilometer waren daardoor prima te doen. We passeerden mini canyons, kliffen, mooie rotsformaties en door de omweg ook een mooi graslandschap, waar we de afdrukken van allerlei wilde dieren nog zagen. Volgens de Park Ranger, die we onderweg nog tegenkwamen, waren dit sporen van bobcats en mountain lions. De grote hollen zouden gegraven zijn door dassen. Helaas geen van deze dieren gezien. Wel ontelbaar veel salamanders.
De laatste 4 kilometer van de hike, richting de Druid Arch bleken behoorlijk pittig te zijn. Ten eerste liepen we door mul zand, ten tweede begon het al aardig warm te worden en als laatste moesten we aardig wat klimmen en klauteren om onze weg te vervolgen. Vooral de laatste 400 meter gingen aardig stijl omhoog, met zelfs nog een ladder die we op moesten. Het resultaat mocht er wel naar zijn. De Druid Arch deed zijn naam eer aan. Hij lijkt op een grote M, ik had dus nog even de hoop dat er ook een McDonalds bij zou zijn, die zitten namelijk ook altijd op de gekste plekken, helaas was dit niet het geval.
Na ongeveer 20 minuten gezeten en gegeten te hebben gaan we weer beginnen aan de terugweg. Negen zware kilometers voor de boeg. de eerste 4 kilometers weer klimmen, klauteren en zwoegen door het mulle zand. Het kwik loopt ondertussen nog steeds op en mijn voeten begin ik al aardig te voelen. We merken alle drie dat onze vingers opzwellen tot dikke worsten. Ondertussen hebben we allemaal wat minder oog voor de omgeving en foto's maken, maar dat zullen jullie ons vast vergeven :) De laatste 5 kilometers zijn gelukkig minder zwaar, maar doordat we er al 16 km op hebben zitten evengoed behoorlijk zwaar. We proberen weinig rust te nemen, want dan beginnen de voeten aardig te branden. Even tandjes op elkaar en doorstappen. Naarmate we dichter bij de camper komen, gooien we er nog een versnelling tegen aan. We hebben allemaal wel zin in wat suikers en een zitplaats in de airco.
We hebben uiteindelijk de 21 kilometer, inclusief rusten, afgelegd in 5 uur en een kwartier. Niet slecht voor zo'n lange hike. De langste die we tot nu toe ooit hebben gedaan! we zijn dus best wel trots op onszelf.
Eerst mag Rick de camper weer over het onverharde pad manoeuvreren. Ik ben erg blij dat het niet regent, anders waren we daar nooit weg gekomen.
Dan mag ik gaan rijden. Voor het eerst in de camper in de USA. Na de vorige 2 keren geen millimeter gereden te hebben, moet ik toch maar wat gaan oefenen voor volgend jaar.
We gaan rijden richting Silverton, maar omdat dat nog zo'n 330 kilometer is hadden we al besloten om onderweg een camping te zoeken.
Het rijden is wel even wennen. De besturing voelt aan als een natte spons, de remweg is met 5 verlengd en de camper vangt aardig wat wind. Na 200 kilometer vind ik het welletjes en mag de vaste chauffeur het weer overnemen.
We zijn uiteindelijk in het stadje Ouray aangekomen, waar we op de KOA camping staan. We besluiten eerst nog even naar het stadje te rijden om wat te gaan eten. Goede vette hamburgers met een frietje. Moet kunnen!
Terug op de camping gaan we de jacuzzi in die hier staat. Erg lekker voor de stramme spiertjes.
Jos is ondertussen ook geland op Denver en is een stuk gaan rijden. We zullen hem morgen zien in Silverton, waarna we de Million Dollar Highway gaan rijden. Het schijnt een erg mooie omgeving te zijn. We komen dan uit in Durango, waar we Jos zijn huurauto gaan inleveren. Morgen even geen hike dus. Lekker even ontspannen voor onze beentje.
Het is nu net na middennacht, dus ik ga zo maar eens lekker slapen. Het is een lange uitputtende dag geweest.
Slaap lekker voor ons en een mooie dag voor jullie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten