Na een prima nacht zijn
we eerst maar eens een ontbijtje gaan halen op de hoek van onze camping. Aan de
doorgaande weg staat Erick Schat’s Bakkery. Zoals Michel al eerder zei is dit
jaren geleden door een Nederlandse immigrant opgezet, er wordt volgens
Nederlandse manier brood gebakken. Natuurlijk is het brood bij de Nederlandse
bakker lekkerder, maar het komt aardig in de buurt. Vooral het “world famous
Sheepherder bread” komt vrijwel overeen met een goed witbrood. Met een plak
smoked Gouda Cheese, wat sla en mayonaise heb je zomaar een soort van broodje
gezond! Ze verkopen hier overigens ook Macarons, gevulde koeken en volkoren brood
:) Na het rustig opdrinken van de koffie (helaas geen Douwe Egberts) hebben we
de zooi weer ingepakt en zijn we op pad gegaan.
40 km verder stond een
War Relocation Center, genaamd Manzanar. De Tweede Wereldoorlog was in Europa
in volle gang, iedereen weet waarschijnlijk wel dat de Amerikanen pas actief in
de oorlog zijn geraakt door de Japanse aanval op Pearl Harbor. De Japanners
vielen de basis in Hawaï aan en vernietigden daar in 1 dag de gehele
Amerikaanse vloot. Ruim 2000 soldaten kwamen om en Amerika was vernederd.
Amerika verklaarde de oorlog aan Japan en een dag later aan Duitsland en
Italië. Door deze Japanse aanval ontstond er in Amerika een grote haat tegen
Japanners, de regering dwong alle Japanners in de westelijke staten zich te
melden. De Japanners (ruim 100.000) werden naar zogenaamde War Relocation
Centers gebracht, voor hun eigen veiligheid, zo werd gezegd. 80 a 90% van alle
Japanners waren in de USA geboren en hadden zelfs Amerikaanse namen.
Helaas is na WW2 het hele
kamp afgebroken, maar de resten zijn nog goed zichtbaar. Op een gigantisch
terrein midden in gortdroog gebied zijn ruim 10.000 Japanners “opgesloten”. Een
vergelijking met de concentratiekampen in Nazi Duitsland is snel gemaakt. Dit
werd na afloop van de oorlog nog eens heel duidelijk toen de beelden van de
concentratiekampen naar boven kwamen. Een zwarte bladzijde in de Amerikaanse
geschiedenis, erg indrukwekkend!
Na dit stukje geschiedenis zijn we naar het filmmuseum in Lone Pine gereden. Door de “Wild West” achtige natuur, hoge bergen en droge stukken natuur zijn in en rond Lone Pine honderden films opgenomen. Vooral veel western films, maar vrij recent nog Django Unchained van Quentin Tarantino. In de film rijdt de tandarts met een paard en wagentje, op het wagentje staat een tandje wat op en neer bungelt. Omdat Quentin Tarantino, de regisseur van de film, zich zo thuis voelde in dit gebied heeft hij deze wagen gedoneerd aan het museum! Andere films die hier gedeeltelijk of geheel zijn opgenomen zijn Iron Man, Starwars en the lone ranger.
Na dit stukje geschiedenis zijn we naar het filmmuseum in Lone Pine gereden. Door de “Wild West” achtige natuur, hoge bergen en droge stukken natuur zijn in en rond Lone Pine honderden films opgenomen. Vooral veel western films, maar vrij recent nog Django Unchained van Quentin Tarantino. In de film rijdt de tandarts met een paard en wagentje, op het wagentje staat een tandje wat op en neer bungelt. Omdat Quentin Tarantino, de regisseur van de film, zich zo thuis voelde in dit gebied heeft hij deze wagen gedoneerd aan het museum! Andere films die hier gedeeltelijk of geheel zijn opgenomen zijn Iron Man, Starwars en the lone ranger.
Na anderhalf uur kwamen we het kleine museumpje weer uit en zijn we op weg gegaan naar Death Valley. Van een hoogte van 2 kilometer zijn we uiteindelijk uitgekomen op onze vertrouwde hoogte, onder zeeniveau! Wat een hitte hier, en de echte zomer is al voorbij. Gelukkige hadden ze op de Furnace Creek Ranch waar we stonden een zwembad. Hier zijn we dus ook meteen naartoe gerend. Ondanks dat het zwembadwater 35 graden was, hebben we ons hier toch goed vermaakt.
Bij het vallen van de
avond zijn we naar het Zabriskie Point gereden, om de zonsondergang te gaan
kijken!
Slaap lekker!
Slaap lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten