Dag 6: van Moab naar Canyonlands (door Mark)

Na een lekkere klamme nacht zijn we weer ontwaakt om een uur of half 8. Omdat we weer een druk programma voor de boeg hadden zijn we snel opgestaan en hebben we de camper klaargemaakt voor de reis. Eerst moest Gerard Ri-Joling (Rick) de vuilwatertank legen, na 5 dagen vet vreten en bier zuipen zat het chemisch toilet aardig vol :) Na opnieuw getankt te hebben zijn we op pad gegaan.

De eerste bestemming was Dead Horse Point, een klein state park waar de Colorado River doorheen gaat. Vanaf een paar honderd meter hoog was de kromming van de rivier fantastisch mooi te zien. Na dit kleine state park zijn we doorgereden naar het noordelijke gedeelte van Canyonlands. Een park waar de Colorado en Green River doorheen kruisen, in een kloof van 300 a 400 meter diepte. Toen we een van de overlooks gingen bekijken stond er een park ranger een verhaal te vertellen. In de bodem van de kloof is zoveel zout aanwezig, dat de hele wereld voor 500 jaar vooruit zou kunnen als het gewonnen werd, echter is het dusdanig onherbergzaam dat het winnen lastig is. Ook is er veel Uranium aanwezig, wat ten tijde van de koude oorlog voor Amerika bijzonder goed van pas kwam (kernwapens). De USA was in eerste instantie afhankelijk van Uranium uit Canada en Afrika. 50 a 60 jaar geleden zijn er expedities naar de bodem van de kloof georganiseerd, de oude mijnweggetjes waren nu nog zichtbaar.

Na dit deel van het park gezien te hebben zijn we teruggereden naar Moab (dit was de enige weg naar het zuidelijke deel. Omdat we graag van elke staat waar we zijn geweest in Amerika een nummerplaat willen hebben zijn we in Moab nog even op zoek geweest naar een snuisterijen winkeltje. Helaas zonder succes, totdat we op de route naast de weg een plek tegenkwamen wat “Hole in the Wall” heette. Een bijzonder plekje, met veel oude rommel en zelfs een dierentuintje. Hier hebben we uiteindelijk nummerplaten uit Utah gevonden, we kunnen er dus weer een afvinken.

Toen we na de rit op de camping in het zuidelijke deel van Canyonlands aankwamen troffen we een half verlaten camping aan. In de middle of nowhere hebben we onze camper neergezet naast een grote rots. Als ik 200 jaar geleden Indiaan was geweest, had ik hier mijn kamp opgeslagen! We hebben lekker in de schaduw gezeten, alhoewel, Rick en Michel hebben rustig gezeten. Ikzelf kon natuurlijk weer niet stilzitten en ben er op uitgetrokken om brandhout te verzamelen. 3 keer ben ik op en neer geweest en toen hadden we genoeg om een beste fik te kunnen maken. Na de half mislukte BBQ (omdat het gehakt hier volgespoten is met water en dus uit elkaar flikkert als je ernaar kijkt) hebben we een spelletje Phase 10 gedaan. Ook het kampvuur staken we al aan, terwijl het langzaam donker werd. Toen het eenmaal donker werd, werd het ook echt pikdonker. Je hoort hier, behalve de krekels, echt helemaal maar dan ook helemaal niets.

Na de vallende ster vlak voor de vakantie in Nederland gezien te hebben, heb ik nu voor het eerst de melkweg gezien. Je ziet hier zoveel sterren, je kunt het je echt niet voorstellen! Nu lekker slapen, morgen de eerste echte lange hike van 18km voor de boeg, we gaan het zien!