Dag 19: Yosemite naar Lee Vining (door Michel)

4 uur 15. Ik ben al lang wakker en heb een beroerde nacht gehad. Niet een al te beste start van de dag met de monsterlijke hike op komst!
Het heeft in de nacht aardig geregend, wat positief zou moeten zijn, omdat daardoor de rook van de bosbranden om ons heen zou moeten verdwijnen.
Eerst maar eens opstaan en ontbijten, want op een lege maag kan je niet hiken. Jos bakt een ei, Mark en Rick eten wat muesli en ik pak het wat radicaler aan met de left over pizza van gisteren. Beter maar op een goed gevulde maag lopen :)
Iedereen zijn laatste spullen en dan is het tijd om de rugzakken vast te snoeren en op pad te gaan.

And so the fellowship starts its quest to Mount Doom euh, Half Dome. We gaan weg in het pikkedonker (we starten om 4.55 uur). De zaklampen aan en op pad.

Het begin van de hike is al onwijs steil, continu traplopend naar boven. Onderweg komen we nog wat medereizigers tegen die we inhalen. Ik zweet me ondertussen al helemaal de pleuris en dat is om half 6 in de ochtend. Lekker begin van de dag.

We zien eigenlijk niks van de omgeving, omdat het daarvoor nog veel te donker is. Wanneer het eindelijk licht begint te worden, ziet de lucht er niet zo goed uit. Het is vooral grijs, grijs en donkergrijs. Niet echt een goed vooruitzicht.

Mijn pizza begint te werken en is zijn weg al aan het vinden naar de uitgang. Toch maar eens naar een natuurlijk toilet om deze eruit te laten :)
Ik voel me eigenlijk best wel slap, na een paar mindere nachten van weinig slaap, begint het me toch een beetje op te breken.  Niet zo handig met de lange weg die we nog te gaan hebben.

Ondertussen krijgen we ook regen, dan weer droog, motregen en weer regen. De zon zien we eigenlijk niet.
Al sinds dat we onderweg zijn, spelen we een soort bunny hop met een groep die onder leiding van een gids naar boven gaat. Wanneer zij even aan het rusten zijn raken we weer even aan de praat. De gids geeft aan dat we qua stijging bijna op de helft zitten, maar het resterende deel nog veel langer is. We moeten nog zo'n 9 km tot de top en stijgen nog zo'n 820 meter.
We stappen weer door en houden flink de pas erin. Het weer blijft ondertussen niet meewerken, nog geen zonnetje gezien en regen zat gehad.
Wanneer we weer wat verder zijn, komen de eerste hikers alweer naar beneden. Zij hebben geslapen op een camping onder de top. Zij gaven aan dat het best scary was om de top op te gaan, omdat het erg mistig was en de stenen al glad.

Dit nieuws herhaalde zich steeds meer en de vooruitzichten waren niet goed als we zo om ons heen keken.
Ik voelde me ondertussen echt met de meter slapper, maar bleef doorgaan. Ik had iets meer pauze nodig, maar we hadden de pas er aardig in, dus dat maakte niet zoveel uit.

Hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd en hoe mistiger het werd. We liepen ondertussen letterlijk door de wolken.

Aan de voet van Half Dome, krijg je nog een stijl stuk omhoog, weer met trappen. Omdat het al aardig wat geregend had, moesten we goed opletten waar we onze voetjes neerzetten.
En toen was daar eindelijk de top. Nouja de top. De kabels naar de top. Om op de echte top te komen moet je met kabels naar boven klimmen.

We zagen in ieder geval het begin van de kabels. De top van de Half Dome was niet eens te zien, zo mistig was het. Een groepje wat nog geprobeerd had om naar boven te klimmen was omgedraaid, omdat de steen zo glad was en ze totaal geen grip hadden.
We hebben een half uurtje gewacht in de hoop dat het weer wat beter zou worden en het in ieder geval zou opklaren.
Helaas pindakaas, dat bleek niet het geval. Gestrand voor de finish.

Een reden om hier nog eens terug te komen.

Dan maar met een noodgang naar beneden. We hebben de pas er aardig in en stoppen weinig. Behalve om Mark te laten plassen. Waar hij het allemaal vandaan haalt weet niemand, maar hij blijft maar pissen :)

We zien nu ook de stukken die we in de nacht niet konden zien. En het is volkomen te begrijpen waarom we al compleet bezweet waren.

Na een keurige 8 uurtjes hiken, 26 kilometer verder en voetjes die toch wel moe aanvoelde stonden we weer voor onze camper.
We wilden allemaal graag douchen, alleen hadden we die niet op onze camping. We besloten om door te rijden naar Lee Vining, waar we in ieder geval lekker konden douchen. Nog even snel een hapje gegeten (weer te voet :( ) en weer terug naar de camper. Ik ben even op bedje gaan liggen lezen, de boys hebben weer een potje Phase 10 gespeeld.

Het waait hier trouwens ultiem hard, dus ik hoop dat het dak er morgen niet is afgerukt.

We kunnen terugkijken op een geweldig mooie hike, onwijs zwaar en onszelf een schouderklopje of 26 geven voor de gedane prestatie.

Mochten we deze hike nog gaan doen, dan ga ik wel wat aanpassingen maken aan mijn garderobe. Om 4 uur 's nachts beslissen dat je met een katoenen shirt gaat lopen was redelijk dom.

Slaap lekker! Ik hoop dat wij dat hier kunnen met die storm!!